FORMY FAKTORINGU cz. 1
Podział faktoringu ze względu na ryzyko związane z niewypłacalnością dłużnika:
1. FAKTORING
WŁAŚCIWY (pełny, bez regresu) → faktor wykupuje
wierzytelności handlowe oraz przejmuje ryzyko związane z
niewypłacalnością dłużnika. Faktora obowiązkiem jest tutaj
egzekwowanie należności od dłużnika. Instytucja faktoringowa
ocenia w jakim stopniu dłużnik jest wypłacalny. Koszty tego
rodzaju faktoringu są większe w porównaniu do pozostałych form
2. FAKTORING NIEWŁAŚCIWY ( niepełny, z regresem) → faktor wykupuje wierzytelności handlowe, ale nie przejmuje ryzyka dotyczącego niewypłacalności dłużnika. Jeżeli dłużnik nie spłaci należności to faktorant spłaca należność wobec faktora, a później we własnym interesie dochodzi swoich praw wobec dłużnika.
3. FAKTORING MIESZANY ( faktoring właściwy + faktoring niewłaściwy) → faktor wykupuje wierzytelności handlowe wraz z ryzykiem niewypłacalności dłużnika. Jednak w odróżnieniu od faktoringu właściwego tutaj w umowie określona jest wysokość, do której faktor odpowiada. Jeżeli dłużnik okaże się niewypłacalny, to wtedy do określonej w umowie kwoty zadłużenie pokrywa faktor, a nadwyżkę – faktorant.
